قانون میرزا ملکم بروایت بنده: باید تف کرد و رفت

۱۳۸۹ خرداد ۳۰, یکشنبه

باید تف کرد و رفت

ا
[وزیر:] کجا می‌توان اظهار کرد که در ایام فراغتِ این سلطنت در مثل آذربایجان مملکت که مامورین آبدارخانه در آنجا مواجب بیست فوج را صرف لهو و لعب خود می‌کنند شاهنشاه آینده ایران یک اطاق نشیمن ندارد. این است که می‌گویم باید تف کرد و رفت.

[قانون:] نه خیر جناب وزیر. باید ماند. باید آدم شد و باید اولاد و ملت خود را به ترویج آدمیت از این دریای نکبت خلاص کرد.

روزنامه قانون، نمره چهاردهم– تاریخ ذکر نشده است، تقریبا شانزده سال قبل از انقلاب مشروطه

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

درباره این وبلاگ

تا امروز 28 آبان 1388، که این سطرها را می‌نویسم یکصد و بیست سال -چندماهی کمتر- از انتشار اولین شماره روزنامه قانون میرزا مَلکم خان یا به عبارت کامل‌تر پرنس میرزا ملکم خان ناظم الدوله می‌گذره. چند روز پیش مجلدی از این روزنامه را ورق می‌زدم و مرتب پیش خودم می‌گفتم: عجب، که اینطور، شگفتا، چه جالب، ... بعد تصمیم گرفتم که هر زمان که دست داد و به فراخور حال چند سطرش را اینجا بنویسم.

قرار نیست این وبلاگ نسخه آنلاینی از قانون باشه. فقط قراره هر وقت که این کتاب را برداشتم و ورق زدم و چند سطریش دلم را به سمتی کشید یا بوالعجبی گفتم همان چند سطر را با دیگران به اشتراک بگذارم. علت این انتخاب‌ها هم می‌تونه هرچیزی باشه؛ نثر زیبا، مفهوم زیبا/زشت، شباهت‌ها/تفاوت‌های روزگار و هرچیز دیگر. خلاصه قراره این وبلاگ چیزی باشه مثل حافظ به‌روایت کیارستمی، فقط قراره به جای تک بیت و مصرع چند سطر از متنی را بیرون بکشه و روبروی خواننده بگذاره.

شاید خرده بگیرید که بیرون کشیدن چند سطر از بین یک متن ممکنه منظور نویسنده را منتقل نکنه یا شاید حتی چیزی خلاف منظور نویسنده را القاء کنه، به صراحت عرض می‌کنم که تعهدی احساس نمی‌کنم که نگران این موضوع باشم. من فقط چند سطری را که به هردلیلی دوست داشتم روایت کنم روایت می‌کنم. خواننده هم همیشه این امکان را داره که به متن اصلی مراجعه کنه. البته این تعهد و رسالت را احساس می‌کنم که هرگز متن را تحریف نکنم و همیشه هم نشانی اصل متن را بنویسم. مشکلی که باقی‌ مانده و هنوز نمی‌دونم چطور باهاش کنار بیام، مشکل تفاوت رسم‌الخطه که گاهی خواندن متن را در دست‌انداز می‌ندازه. هنوز نمی‌دونم بهتره متن را به رسم‌الخط امروز بنویسم یا دیروز. لابد ناگفته پیداست که "بروایت" نوشته شده بر سر در این وبلاگ را هم به عمد همان‌طور نوشتم که ملکم خان می‌نوشت.

آنچه در این وبلاگ نقل خواهد شد همه از کتاب روزنامه قانون، انتشارات کویر، 1369 است. مگر آنکه در زیر نوشته منبعی به غیر از این ذکر شده باشه. خوشبختانه کتاب هم اینجا در دسترس همه‌ هست.

۱۳۸۹ خرداد ۳۰, یکشنبه

باید تف کرد و رفت

هیچ نظری موجود نیست:

درباره این وبلاگ

بايگانی وبلاگ

دنبال کننده ها